Азербайджанско-русский словарь. — Баку. Х. Азизбеков. 1984.
başlı-başına — z. 1. Nəzarətsiz, baxımsız, himayəsiz. Başlı başına qoymaq (buraxmaq). Başlı başına qalmaq. – <Sərdar Rəşid:> Mən heç vaxt səni başlı başına qoyub getmək istəməzdim. M. S. O.. 2. Öz bildiyi kimi, özbaşına, kefi istədiyi kimi, sərbəst. Başlı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
başlı başına — zf. 1) Başka bir şeye ihtiyaç duymadan Sevmek başlı başına saadettir. A. Gündüz 2) Bütün yönleriyle Bu konu başlı başına bir araştırma konusudur … Çağatay Osmanlı Sözlük
başlı — sf. Başı olan O zaman kırmızı başlı kibritler vardı ya. P. Safa Birleşik Sözler başlı başına ağırbaşlı belli başlı dikbaşlı iki başlı pek ba … Çağatay Osmanlı Sözlük
MÜSTEBİD — Başlı başına, müstakil olan. Emri altındakilere söz ve hürriyet hakkı tanımayan, istibdat yapan. Despot … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
İSTİBDAD — Başlı başına olmak. Keyfî idare sistemi. * Zulüm ve tahakküm. İdaresi altındakilerin istemediği şeyleri yalnız kendi keyfine göre zorla ve zulümle yaptırmaya çalışmak. Kanun ve nizamlara bağlı olmayarak, çok defa da kanun namına kanunsuzluk… … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
cilov — is. Qoşqu ləvazimatının, ağızlığa (kəmə) bənd edilmiş uzun hissəsi; qayışdan (ya ipdən) ibarət olan və qoşulmuş atı idarə etməyə xidmət edən hissəsi. Atın cilovundan yapışmaq. – <Yusif Sərrac> oturub, əlindəki cilovu tikib, tamam edirdi,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
alâhide — (A.) [ ﻩﺪﺤﻴﻠﻋ ] tek başına, başlı başına … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
ağız — 1. is. 1. İnsan və heyvanların üzlərinin alt tərəfində, alt və üst çənələri arasında yerləşən, yeyib içməyə və səs çıxarmağa məxsus üzv. Ağzını yaxalamaq. Ağzı ilə nəfəs almaq. Ağzı acı dadmaq. Dişsiz ağız. Ağız boşluğu. Ağız suyu – insan və… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
öz — əvəz. 1. Şəxsinə, özünə aid olan, xas olan, mənsub olan. Öz kitabı. Öz şeyi. Öz yerindən durmaq. Öz vətəninə qayıtmaq. Öz fikrində qalmaq. – Birdən <İskəndərin> tərlan qanadlı xəyalı uçub, öz vətəninə – doğma Azərbaycan elinə getdi. Ə. Vəl … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
MÜSTAKİLLEN — (Kıllet. den) Yalnız, ancak. * Başlı başına olarak, kendi başına, bağımsız olarak … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
